تفاوت سیاست ترامپ در برابر ایران و کره شمالی

پرهام پوررمضان، پژوهشگر مهمان اندیشکده روابط بین الملل

از روی کار آمدن دولت ترامپ سیاست خارجی متفاوتی از دولت آمریکا قابل مشاهده است که می توان به سیاست یا همه یاهیچ در مقابل ایران و یا سیاست تهاجمی علیه کره شمالی اشاره کرد اما نکته ای که سیاست خارجی ایالات متحده در قبال این دو کشور را متفاوت می کند را می توان در نوع سیاست های منطقه ای و فرا منطقه ای این دو کشور جست و جو کرد در ادامه فرق عمده سیاست های متفاوت ایالات متحده در قبال این دو کشور را بررسی خواهیم کرد .

۱- برخی بر این باورند که ترامپ در ذهن خود رفتار یکسانی را در سیاست با این دو کشور متصور است و دلیل این تفکر را سیاست های تنش فزاینده و سپس دیدارهای دوجانبه و مذاکره در سطح می دانند.ممکنن است این سیاست در کشورهایی همچون کره شمالی نتیجه دهد اما در ایران به دلایل متفاوت ازجمله جامعه شناسی سیاسی کشور ایران نمی تواند جوابگو باشد.یا در نمونه دیگری دیدار اخیر رهبران کره شمالی و ایالات متحده در مرز بین دو کره از دید هر دو کشور یک دیدار تاریخی بود اما همین دیدار پس از تحریم های نابخردانه علیه جمهوری اسلامی ایران پیشنهاد شد که کشور ایران موافقت ننمود. جامعه ایران به دلیل برگرفته شدن از اندیشه های دینی به طور واضح در سیاست فشار انگیز مذاکره نخواهد کرد و همین امر باعث فشل شدن سیاست های امریکا در قبال ایران شده است

۲-در مسئله دوم نمی توان از وجود لابی های گسترده چه در سنا و چه در گنگره ایالات متحده غافل شد با این تفاوت که گروه های لابی گر،کره شمالی را  به رغم داشتن سلاح هسته ای زیاد در معرض دشمنی قرار نمی دهند ولی در باره ایران این مسئله به طور کامل متفاوت است و دلیل تشدید شدن این مسئله هم رژیم غاصب صهیونیستی است. حتی در مسئله خروج از برجام توسط امریکا نمی توان  تحت نفوذ بودن امریکا توسط رژیم صهیونیستی  را منکر شد.

۳- ترامپ  میراث دار تحریم های وضع شده در قبال کره شمالی بود و کار مهمی در عرصه تنگ کردن روابط بین الملل دوجانبه نمی توانست انجام دهداز این رو، ترامپ برای حل‌وفصل مسئله کره شمالی، ابتدا به لفاظی‌های آتشین روی آورد و حتی این کشور را تلویحا به حمله هسته‌ای تهدید کرد. ترامپ واقعا دنبال درگیری با کره شمالی نبود، بلکه می‌خواست قبل از به کارگیری «دیپلماسی پرزرق و برق» با کره شمالی، خود را یک رئیس‌جمهور سرسخت و جسور نشان دهد.اما موضوع ایران به طور کلی متفاوت بود .با شروع دولت ترامپ ایران در حال گذار از اقتصاد منطقه ای به اقتصاد جهانی بود که با رفع تحریم ها رشد این حالت سرعت گرفته بود اما همین مسئله فضای بازگشت تحریم ها را برا ی ترامپ غیر محتمل نکرد فلذا همین امر، این امکان را فراهم کرد که ترامپ از طریق اعمال تحریم علیه ایران، ابتکار عمل سیاست خارجی را بدست گیرد. او بار‌ها و بار‌ها به رسانه‌ها گفت که دولتش قوی‌ترین تحریم‌های تاریخ را علیه ایران اعمال کرده و در اثر این تحریم‌ها، ایران کشور متفاوتی شده است. در واقع، ترامپ سعی کرد از نفس اعمال تحریم علیه ایران، دستاوردی برای دولتش دست‌وپا کند.

۴- مسئله بعدی را در ایده تغیر رژیم می توان دانست .افرادی که به عنوان مشاور یا مدیران دولت ترامپ فعالیت می کنند عمدتا برای از بین بردن رژیم ایران زمان تعیین کرده و می کنند اما در رژیم کره شمالی تقریبا این امر غیر ممکن است

در نهایت باید گفت ترامپ نه ایران را همانند کره شمالی می داند و نه بلعکس، این دو کشور با وجود بعضی از مشترکات، دنیایی از تفاوت را دارا هستند فلذا سیاست یک شکل نمی تواند راهگشای ایالات متحده باشد.  ایالات متحده برای بیرون آمدن از انزوای جهانی که به آن دچار شده است باید سیاست معقول و خردمندانه ای را در عرصه روابط بین الملل در پیش گیرد.