محمد سمیعی

آرژانتین به‌عنوان یکی از بزرگترین و تأثیرگذارترین کشورهای منطقه، نقش مهمی در شکل‌دهی پویایی‌های سیاسی و تلاش‌های ادغام منطقه‌ای در آمریکای لاتین دارد. نظام سیاسی آرژانتین که با حکومت دموکراتیک و انتخابات منظم مشخص می شود، به عنوان نمونه ای برای سایر کشورهای منطقه عمل می کند. تعهد این کشور به اصول دموکراتیک و انتقال مسالمت آمیز قدرت به ثبات منطقه ای کمک می کند و سابقه مثبتی برای سایر کشورها ایجاد می کند.

اندیشکده روابط بین الملل: آرژانتین یکی از بزرگترین اقتصادهای آمریکای لاتین را دارد که آن را به یک بازیگر مهم در چشم انداز اقتصادی منطقه تبدیل می کند. نظام سیاسی آن بر سیاست‌های اقتصادی، توافق‌نامه‌های تجاری و تصمیم‌های سرمایه‌گذاری تأثیر می‌گذارد که پیامدهای مهمی برای توسعه کلی اقتصادی و یکپارچگی منطقه در پی دارد.

از سوی دیگر آرژانتین به طور فعال در تلاش های ادغام منطقه ای، مانند بازار مشترک جنوبی (مرکوسور) و اتحادیه ملل آمریکای جنوبی (اوناسور) مشارکت داشته است. نظام سیاسی و رهبری آن به فرآیندهای تصمیم گیری و پیشبرد طرح های همکاری منطقه ای با هدف تعمیق روابط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی میان کشورهای آمریکای لاتین کمک می کند.

پس از این که هیچ‌یک از نامزدهای ریاست‌جمهوری آرژانتین آرای اکثریت را در مرحله اول به دست نیاوردند، در مرحله دوم که در ۱۹ نوامبر۲۰۲۳ برگزار گردید، خاویر میلئی با غلبه بر سرخیو ماسا برنده انتخابات سراسری آرژانتین شد. اقدامات پیشنهادی خاویر میلئی در پاسخ به چالش های تجاری و اقتصادی آرژانتین، به ویژه نرخ تورم بالا و چاپ بیش از حد پول، در چند بخش مهم دسته بندی  می شوند.

1.انحلال بانک مرکزی آرژانتین:

انحلال بانک مرکزی آرژانتین یک اقدام بسیار غیرمتعارف و بی سابقه خواهد بود. بانک های مرکزی نقش مهمی در مدیریت سیاست پولی یک کشور، تنظیم عرضه پول و حفظ ثبات مالی ایفا می کنند. در واقع نقطه شکست اقتصاد آرژانتین در طی دو دهه گذشته با عبور از قله تورمی 140 درصدی موجب گشته این کشور نیاز به اصلاحات اقتصادی اساسی را در خود حس کند.

بدون بانک مرکزی، وظایف سیاست گذاری پولی و مالی، مانند نظارت و تنظیم بخش بانکی، باید به نهاد دیگری منتقل شود تا ثبات مالی تضمین شود. پیشنهاد خاویر میلئی به منظور کاهش تورم و نقدینگی موجود در بازار مبنی بر انحلال بانک مرکزی آرژانتین و جایگزینی این سیستم با موسسات مالی خصوصی عنوان شده است. بدین منظور امتیاز خاویر میلئی به بخش خصوصی برای این اقدام، جایگزینی پول ملی این کشور با ارز دلار آمریکا بوده که این اقدام خود می تواند سبب ترغیب بخش خصوصی در پذیرش بازار و کاهش نقدینگی و چاپ پول در سیستم مالی این کشور شود.

2.جایگزینی دلار آمریکا به جای پزو:

جایگزینی پزو با دلار آمریکا به عنوان پول ملی مفهومی است که به آن دلاری شدن می‌گویند. دلاری‌ شدن در برخی از کشورهایی که با بحران‌های شدید اقتصادی مواجه هستند، برای تثبیت اقتصاد و بازگرداندن اعتماد به ارز توصیه می شود. با این حال، این یک تصمیم پیچیده با مزایا و معایب است.

از مزایای دلاری شدن می توان به افزایش ثبات، کاهش فشارهای تورمی و افزایش اعتبار تجاری کشورها در بازارهای بین المللی اشاره کرد. این امرهمچنین می تواند سرمایه گذاری خارجی را جذب و تجارت با ایالات متحده را تسهیل کند. با این حال، دلاری شدن با چالش هایی نیز همراه است. توانایی دولت برای اجرای سیاست پولی مستقل را محدود می کند، زیرا کنترل بر ارز را رها می کند. اجرای فرآیند دلاری شدن نیازمند برنامه ریزی دقیق و در نظر گرفتن ساختار اقتصادی کشور، تعهدات بدهی و تأثیر بالقوه آن بر صنایع داخلی و همچنین مستلزم پرداختن به مسائلی مانند نرخ ارز، تبدیل ارز و پذیرش عمومی است.

3.خروج از توافق بریکس و اتحاد با ایالات متحده آمریکا:

بریکس انجمنی از اقتصادهای نوظهور می باشد که هدف آن افزایش همکاری و ارتقای توسعه اقتصادی در میان کشورهای عضو است. آرژانتین در سال 2018 به عنوان ناظر به بریکس پیوست و به دنبال تقویت روابط با این کشورها و کشف فرصت های تجاری و سرمایه گذاری جدید بود. این کشور در سال 2023 به عضویت دائم این پیمان درآمد و در کنار برزیل، روسیه، هند، چین، آفریقای جنوبی، اتیوپی، امارات متحده عربی، ایران، عربستان سعودی و مصر، به عنوان اقتصاد در حال توسعه به دنیا معرفی شد.

شعار میلئی مبنی بر خروج از توافق بریکس و همسویی با ایالات متحده آمریکا نشان دهنده تغییر قابل توجهی در سیاست خارجی و اتحادهای اقتصادی آرژانتین است. احتمالاً شامل ارزیابی مجدد توافق‌های تجاری، روابط دیپلماتیک و تلاش‌های ادغام منطقه‌ای می‌شود.همسویی با ایالات متحده می‌تواند مزایای بالقوه‌ای مانند دسترسی به بازار بزرگ، افزایش سرمایه‌گذاری و همکاری نزدیک‌تر در زمینه‌های مورد علاقه دوجانبه را به همراه داشته باشد. با این حال، در نظر گرفتن پیامدهای بالقوه، از جمله تأثیر بر روابط تجاری موجود با کشورهای بریکس و از دست دادن بالقوه فرصت‌های اقتصادی در آن بلوک، مهم و ضروری است. علاوه بر این، خروج از توافق بریکس مستلزم بررسی دقیق پیامدهای ژئوپلیتیکی و تأثیر بالقوه بر نفوذ منطقه ای و جایگاه آرژانتین در آمریکای لاتین است.

در پایان می توان گفت، اقدامات پیشنهادی خاویر میلئی برای مقابله با چالش های اقتصادی آرژانتین در طیف رادیکال قرار می گیرد و پیامدهای گسترده ای در منطقه آمریکای لاتین خواهد داشت. انحلال بانک مرکزی آرژانتین در صورتی که با برنامه ریزی دقیق و طراحی اصولی همراه نباشد می‌تواند منجر به بی‌ثباتی مالی در این کشور شود، جایگزینی پزو با دلار آمریکا مستلزم در نظر گرفتن جوانب مثبت و منفی دلاری‌ شدن است و خروج از توافقنامه بریکس نیاز به ارزیابی مجدد اتحادهای اقتصادی و پیامدهای بالقوه ژئوپلیتیکی دارد. با در نظر گرفتن پیامدهای اقتصادی و سیاسی درازمدت برای این کشور، باید با احتیاط به هرگونه تغییر عمده سیاسی در دولت میلئی پرداخت.