احمد رشیدی نژاد 
اندیشکده روابط بین الن الملل: «شی جین پینگ»، رئیس‌ جمهور چین که از سال ۲۰۱۲ رهبری حزب کمونیست و نیز رهبری این کشور را بر عهده گرفته است، در جریان کنگره ملی پنج سالانه این حزب، از طرح کشورش تا سال ۲۰۵۰ برای تبدیل شدن به «رهبر جهانی» پرده برداشته است. درواقع، رئیس جمهور چین، اقدام به بازنمایی(مفهوم‌پردازی) این آرمان، برای جهانیان کرده است. مسئله‌ای که درک رقابت‌های ژئوپلیتیکی این قدرت نوظهور را با ایالات متحده در محیط امنیتی‌اش(دریای چین جنوبی و شرق دور) آسان‌تر می کند. با این حال و با وجود تمامی پیشرفت‌های اقتصادی، سیاسی و نظامی این قدرت مدعی، همان طور که صاحب‌نظران معتقدند، از شاخصه‌های قدرت‌های بزرگ این است که پرسه زدن دیگر قدرت‌ها را در محیط امنیتی‌شان به هیچ وجه بر نمی‌تابند. به طور مثال بسیاری واکنش روسیه را، در مناطقی همچون قفقاز و اروپای شرقی با این اوصاف توجیه می‌کنند. وقایع اوستیای جنوبی(در قفقاز) و نیز همین اواخر، در اوکراین(اروپای شرقی)، شواهدی بر این باورند.با این تفاسیر در محیط امنیتی شرق و جنوب شرق آسیا، کره شمالی و شاخ و شانه کشیدن این کشور برای آمریکا و متحدانش، آزمون بزرگی برای مدعی جدید ابرقدرتی جهان(چین) است. این که در شرایط مختلف این کشمکش، چین چه نقشی را بازی خواهد کرد، و نیز اجازه درگیری احتمالی در محیط امنیتی خود را خواهد داد یا خیر؟ سوالاتی است که بی‌شک سهم مهمی در تفهیم برداشت جهانیان از مدعی ابرقدرتی جهان آینده خواهد داشت. چرا که از دیگر شاخصه‌های قدرت‌های جهانی این است که دیگر قدرت‌ها و مردمان جهان نیز آن ها را به عنوان هژمون جهانی شناخته باشند.